فلسفه نماز

مسابقه وبلاگنویسی نماز

فلسفه نماز

مسابقه وبلاگنویسی نماز

خوش آمدید

به وبلاگ فلسفه نماز خوش آمدید.
در این وبلاگ قصد داریم درباره فلسفه و تاریخچه نماز مطالبی را برای شما گردآوری کنیم تا ان شاالله از مطالب ما استفاده کنید و از نمازگزاران باشید چرا که :
پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) می فرمایند :


شما عزیزان هم می توانید نظرات ، پیشنهادات و انتقادات خود را از طریق نظر یا ایمیل زیر با ما در میان بگذارید.
falsafenamaz@gmail.com
برای استفاده از مطالب وبلاگ از منوی سمت راست استفاده کنید.
با تشکر!

حرکت دست و سر در پایان نماز


ما بعد از اتمام نماز سلام داده و 3 بار تکبیر می گوییم و بنا به استحباب ؛ دست ها را تا محاذات گوش ها بالا می آوریم ؛ اولاً اینکه این کار چه معنی دارد ؟ دوماً چرا سنی ها سر را به راست و چپ می چرخانند و چند ثانیه ای هم صبر می کنند ؟ آیا عمل ما درست است؟
چنان چه سالک تا رفع حجاب های گوناگون نکند ، وصال به محبوب برای او رخ نخواهد داد ، و فتح ابواب منزل و محضر دوست نصیب او نشود، و به واسطه رفع حجاب جلوه جلال و جمال دوست برای او کشف می گردد ، همین طور ، بعد از رجوع از مقام وصال و فنای محض و حصول حالت صحو ( هوشیاری ) تجلیات ذاتی و تجلیات اسمائی و تجلیات افعالی ، بر قلب او افاضه می گردد ، و برای هر یک از این تجلیات تکبیری لازم است . و از آنجا که این تجلیات به دلیل کثرت حجاب جمال محبوب نصیب کسی نخواهد شد .
سالک با بلند نمودن دست ها به هنگام تکبیر اشاره به نبود حجاب نماید ، چنان که در تکبیر اول جلوه ذات را در حضرت اسماء و صفات مشاهده کرده ، با بلند کردن دست اشاره به این کند که این تعیینات اسماء و صفات حجاب تجلی ذات نیستند و در تکبیر دوم ، تجلیات اسمائی را در حضرت علمی و مقام واحدیت مشاهده کند ، بلکه تجلیات ذاتی را نیز در آنها مشاهده نماید ، و با بلند کردن دست اشاره نماید که در این استجاب و مانع نیست . و در تکبیر سوم ، تجلیات ذاتی و اسمائی و افعالی را در آیینه اعیان خارجی شهود نماید و با بلند کردن دست اشاره می کند که این تجلیات نیز حجاب و مانع او نخواهد بود . بنابراین تکبیرات افتتاحیه نماز برای شهود تجلیات است از ظاهر و باطن و از تجلیات افعالی تا تجلیات ذاتی و بلند کردن دست در هنگام « تکبیرات برای این است که حجاب را کنار زند تا به وصال مقام قرب معنوی و معراج حقیقی برسد ، اما تکبیرات اختتامیه نماز برای تجلیات از باطن به ظاهر و از تجلیات ذاتی تا تجلیات افعالی است ، و بلند کردن دست به هنگام تکبیرات اختتامیه برای اشاره به این است که این گونه تجلیات حجاب و مانع وصال او نخواهد شد .
طیق این بیان عرفانی امام سر تکبیرات در آخر نماز و بلند کردن دست به هنگام اداء آن تکبیرات بدین معنا است که نماز گزار که با تکبیرات اول نماز از ظاهر به باطن سفر نموده است و پرده ها و حجاب را کنار زده و به قرب وصال حق بار یافته است . وقتی دوباره از این سفر بر می گردد ، در واقع از باطن به سوی ظاهر برگشت نموده و دست را بلند می کند تا اعلام کند که این تجلیات که نصیب او شده حجاب او نخواهد شد و او را از اصل هدف و وصال قرب معنوی به حق تعالی است باز نخواهد داشت .
نکته دیگر درباره سر تکبیرات سه گانه در آخر نماز و دست بلند کردن در هنگام آن تکبیرات این است: از امام صادق (ع) در این باره سوال شد. حضرت فرمود:پیامبر وقتی مکه را فتح نمود به هنگام ظهر بود با اصحاب خود نزد حجر الاسود نماز بجا آورد ، وقتی سلام نماز را دادند دست خود را بلند کردند و سه تکبیر گفتند و دعای خاصی را (لا اله الا الله وحده ،وحده، انجز، انجز وعده و نصره عبده...) خواندند ، آن گاه رو به طرف اصحاب نموده و فرمود: هر کسی این تکبیرات و این دعا را در پایان نماز واجب بجا آورده باید بعد از سلام نماز باشد . و امام صادق (ع) فرمود: این تکبیرات و این کار برای انجام شکر گذاری حضرت برای تقویت و پیروزی اسلام و لشکر اسلام بوده است. 
اما درباره فراز پایانی پرسش باید گفت : اصل مسئله که به طرف راست سلام داده می شود در شیعه نیز وجود دارد از امام صادق (ع) در این باره پرسیده شد، حضرت فرمود: چون فرشته ای که مامور ثبت حسنات است در طرف راست انسان قرار می گیرد و لذا به هنگام سلام نماز به او سلام گفته می شود . و در ضمن این سلام چون با تعبیر : ( السلام علیکم و رحمه الله و برکاته ) است لذا در واقع بر هر دو فرشته طرف راست و طرف چپ سلام داده شده است گرچه مستقیما اشاره ای به طرف راست می شود. چه اینکه به هنگام این سلام فقط باید اشاره ای به طرف راست شود و نه اینکه کاملا رو به طرف راست گردانده شود. 
از این حدیث معلوم می شود که اصل مسئله در آموزه های اهل بیت (ع) هم مطرح بوده است، ولی اهل سنت در این مسئله براساس روایات و مبانی خاص خود شان عمل می کنند و به تصور آنها عمل خود شان درست است ولی بر اساس مبانی شیعی روش ما درست است چون بر گرفته از آموزه های اهلبیت است و بر اساس آموزه های شیعی چنان که اشاره شد تنها در حد اشاره به سمت راست مطرح است و از رو به سمت راست و چپ کردن در روایت یاد شده منع شده است .

تسبیحات اربعه


در رکعت سوم و چهارم نمازهای واجب، ذکر تسبیحات اربعه تشریع شده است. به این دلیل این ذکر را تسبیحات اربعه نام نهاده اند؛ زیرا در عبارت تسبیحات اربعه چهار مرتبه بهترین تسبیح ها مورد توجه و تکرار نمازگزار قرار می گیرند. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «سبحان الله، و الحمد لله، و لا اله الا الله، و الله اکبر سید و سرور همه تسبیح ها هستند».

ممکن است بپرسید چرا این ذکرهای چهارگانه را «تسبیحات» اربعه نام نهادند، در حالی که تنها ذکر اول تسبیح است و بقیه ذکرها تحمید و تهلیل و تکبیرند. پاسخ این است که تسبیح، منزه دانستن خدای تعالی است. بنابراین، هر ذکری که ذات مقدسش را از نقصی مبرا کند، تسبیح است و هر یک از ذکرهای یادشده از چنین محتوایی بهره مندند. «سبحان الله» منزه دانستن ذات اقدس حق از هر عیبی است. «الحمدلله» منزه دانستن او از هر ناپسندی است و «لا اله الا الله»، تنزیه او از هر گونه شریک و همتاست. «الله اکبر» تنزیه او از هر گونه محدودیت و توصیف ناقص است. بنابراین، تحمید، تهلیل و تکبیر، خود نوعی تسبیح بلکه سرور همه تسبیح ها هستند.

از کنار هم قرار گرفتن این چهار ذکر الهی مجموعه ای باارزش به دست می آید؛ زیرا اصول تنزیه خدای سبحان، در تسبیح، تحمید، تهلیل و تکبیر است که نمازگزار به همه آنها زبان می گشاید و محتوای اعتقادی و توحیدی خود را در ارتباط با خالق یگانه، به وسیله آنها بیان می دارد.

جامعیت تسبیحات اربعه، در سلامت اعتقاد و حفظ باورهای دینی نمازگزار نقش اساسی دارند. این باورها تضمین کننده انجام اعمال صالح و پرهیز از محرّمات اند. همچنین سبب می شود نمازگزار از خدا بترسد و به او دل ببندد و آینده خود را روشن ببیند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به مردم سفارش می کرد سپرهای خود را به دست گیرید. گفتند: «یا رسول الله! دشمنی آمده است؟» فرمود: «خیر، ولی سپرهای خود را در برابر آتش در برگیرید.» گفتند: «یا رسول الله سپرهای ما از آتش چیست؟» فرمود: «سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر».